Je zou deze titel waarschijnlijk niet letterlijk intypen in Google, maar geef toe: we herkennen ons er allemaal in. Hoe kan ik zo snel mogelijk beter worden? Die gedachte speelt bij veel sporters. En natuurlijk vergelijken we onszelf graag met anderen. We willen beter zijn dan de buurman of buurvrouw die meetraint, of sterker presteren dan onze ploegmaat of tegenstander. Wat zij kunnen, moet ik toch ook kunnen?
De zoektocht naar de snelste weg
Eerlijk is eerlijk: we zoeken vooral naar de snelste manier om vooruitgang te boeken. Duurzaamheid voelt minder tastbaar en lijkt de snelheid waarmee we beter willen worden in de weg te staan. Natuurlijk denken we: Oh ja, zonder blessures natuurlijk. Maar dat blijft vaak een vluchtige gedachte. Want komaan, het moet vooruitgaan! We willen niet al twijfelen nog voor we goed en wel begonnen zijn.
Verandering kost tijd
Meer kilometers afleggen betekent meer uithouding trainen. En dat vergt tijd. Ons lichaam moet zich aanpassen op zowel anatomisch als fysiologisch vlak. Spieren moeten beter van zuurstof worden voorzien, longblaasjes moeten zich ontwikkelen, en spiercellen moeten groeien in aantal en omvang. Zelfs op celniveau vinden er aanpassingen plaats: mitochondriën – de energiefabriekjes in onze cellen – moeten talrijker en efficiënter worden om langere inspanningen vol te houden.
Tegelijk moeten onze spieren, pezen en gewrichten die toegenomen belasting aankunnen. Het is dus niet voldoende om alleen maar meer uithoudingstraining te doen. Krachttraining is essentieel om het lichaam in balans te houden en blessures te voorkomen. Toch zien veel duursporters krachttraining nog steeds als een noodzakelijk kwaad. Een loper wil lopen, een zwemmer wil zwemmen. Zo is het toch?
Het gevaar van compensatie
Zonder voldoende krachttraining sluipen er compensaties in onze bewegingen:
- Wanneer we moe worden, houden we onze houding niet meer correct vast.
- Andere spieren nemen het werk over, puur om vooruit te blijven gaan.
Deze compensaties verhogen het risico op blessures. Een gebalanceerd trainingsschema bevat daarom niet alleen uithoudingstraining, maar ook krachttraining op de juiste momenten. Door slim te kiezen, verbeter je je uithouding zonder je lichaam onnodig te belasten.
Valkuilen van te snel trainen
Veel sporters willen hun uithouding zo snel mogelijk opkrikken. Maar hier schuilt een grote valkuil. Het klinkt tegenstrijdig, maar:
- Je wordt niet beter tijdens het trainen. Elke training veroorzaakt microschade aan je spieren.
- Je wordt beter na de training, op voorwaarde dat je voldoende herstelt. Dit herstelproces maakt je tijdelijk sterker dan voorheen.
- Als je in deze fase een nieuwe trainingsprikkel toevoegt, boek je vooruitgang. Dit principe heet supercompensatie.
De juiste voorbereiding maakt het verschil
Niet iedereen reageert hetzelfde op een training. Dat heeft deels te maken met de fysieke belastbaarheid, maar ook met factoren zoals vermoeidheid en voeding. Ons zenuwstelsel maakt geen onderscheid tussen mentale en fysieke uitputting. Als je al moe bent van de dag, is een zware training misschien niet de beste keuze. Soms is een extra rustdag of een lichtere inspanning veel effectiever.
En wist je dat voeding ook een grote rol speelt? Bijvoorbeeld:
- Vermijd eiwitrijke maaltijden vlak voor een training. Dit stuurt bloed naar je maag in plaats van naar je spieren.
- Zorg voor voldoende hydratatie. Tijdens het sporten verlies je veel vocht, dus aanvullen met water en elektrolyten is een slimme keuze.
Kortom: de snelste weg naar meer kilometers is niet altijd de kortste weg. Door slim te trainen, voldoende te herstellen en krachttraining niet te negeren, leg je de basis voor duurzame vooruitgang. Succes!